Karanlık ! Gezilen boş sokaklara her daim hükmetmiş olan bu koca siyah... Bilinmez hiç bir zaman ne yaşanacağı ve kaderini kimin yazdığı . Bunca yıl içimdeki tek iyi şey olmuştu belki de ona inanmak . İnanç kötülükleri engellememişti , evet engelleyememişti içimdeki kötülüğü ve kana susamışlığı . Ama bu benim suçum değildi , kaderimin getirisiydi . Bir ağacın dalları altında pinekliyordum , gecenin bu saatinde . Bir iki saat sonra gün yüzünü gösterecekti elbet . Ne yazık ki ben bu gece de avımı arıyordum bu boş itici sokakta. Yarına , benim sayemde bir kişi eksik başlayacaktı dünya dönmeye... Gözlerim kırmızılaşmış ve bedenim ateşler içinde kalmıştı , kan akışım hızlanıyordu . Kafamı kaldırdığımda ise , adımlarımın sesini işitiyordum . Bir yere gittiğimi anlamıştım , ama bedenime hükmüm kalmamıştı artık . Hiç bir şey düşünmek istemiyordum . Kendime geldiğimde önümde birini farkettim . O beni farketmemişti henüz , bu ona azda olsa acımama neden olmuştu . Asam ellerime yapışmıştı , bana bakmasını sağladığım da gözlerim sonuna kadar açılmıştı . Kendimi bir adım geriye attım ve karşımdaki kadının pis sırıtışını seyrettim . Az önceki acıdan içimde bir gram bile barınmamaktaydı şu anda . Nefretim yüzümden anlaşılacak kadar büyüktü . *Karanlığın hizmetkârı.. diye geçirdim içimden . Karanlığın bir hizmetkârı olmamalıydı bence , karanlık hükmetmezdi . Karanlık insana güç veya zayıflık katardı sadece. Ama karanlığa boyun eğmek , onun gücünü değil zayıflığını almış olmaktı . Tam bu sırada kadın iğrenç sesiyle konuştu ; ' Kimleri görüyorum burada.. Mr. Jaquin ! ' adımı ağzına alması hoşuma gitmiş değildi tabiki . Bir de şu bana doğrultulmuş olan asasını hazzetmemiştim . Bir hamlesiyle etrafımı ölüm yiyenlerle doldurabilirdi . İçimden bunu yapmamasını geçirdiğimde bana yolladığı kırmızı renkteki büyüyü farkettim . Son anda kendimi kenara çektim ve hala ona odaklı gözlerimin yakıcılığıyla konuştum ; ' Hey ! Yoluna gitmeye ne dersin , seni sürtük ? ' ağzımdan çıkan bu söz onu bayağı derinden etkileyecekti bence . Eğer bir düellodaysan , rakibini kızdırmaya bakacaksın . Kızdıracaksın ki düşünce kontrolü zayıflasın ve sadece hisleriyle savaşsın . Ama sen onun tuzağına düşmeyeceksin tabii bu sırada . Ben de öyle yapmıştım . Bana kızdığını üzerime gelen yeşil ışık huzmesinden anlamıştım fakat ; bu kadar kolay değildi beni öldürmek . Asamı artık tam dik tutuyordum , paralel adımlar başlamıştı bizi izlemeye . Büyülü sözcükler ağzımdan çıkıvermişti işte ... ' Avada Kedavra ! ' bu hamleden sıyrılmasını zaten bekliyordum . Ama ikinci hamlemde benden kurtulamayacağını da biliyordum . Bana çok kızmıştı doğrusu . Kadının yapmacık tonlardaki narin sesini işittiğimde ; ' Expelliarmus ! ' diyordu . Bense hemen ardından ; ' Protego Horriblis ! ' dedim . Ve can alıcı alevi yeryüzüne getirmeyi başarmıştım ... Alev onun her yerini sararken bense güneşin yüz buluşuna sinirlenmiş bir haldeydim . Asamı havaya tutup karanlık işareti yokettim . Daha sonrada ortadan kaybolmuştum ..
Anasayfa 
Perş. Ağus. 20, 2009 6:32 am