Jackie ~

Konu: Jackie ~ Çarş. Ağus. 19, 2009 11:01 pm

Aydınlığın yerini karanlığa bırakması ve yemeklerin bitmesiyle okul karanlığa gömülmüştü. Gece lambalarının eşliğinde uykularına dalan öğrenciler hiçbir şeyden habersizce yatıyorlardı. Okulun bekçisi konumunda veya bir nevi korucu konumundaki Sihir Tarihi profesörü Flavio korucu kulübesinin kapılarını açıyordu. Okulun içindeki odasında kaldığı için buraya şu ana kadar hiç uğramamıştı. Yasak ormandaki gezisine çıkmak için birkaç malzeme olmalıydı. Kapının tık sesiyle açılmasıyla Flavio’nun elleri kapının koluna gitmişti. Bal kabağı şeklindeki yeni kulübe dışarıdan çok güzel görünüyordu. Kapının cızırdamasından sonra Flavio elindeki gaz lambasını yakmıştı. İşte orada, orada ve orada… Üç mum yakmış ortam iyice aydınlanmıştı. Dudaklarını hafifçe büzerek etrafa bakınmıştı. Siyah bir cübbeyle örtülmüş olan Flavio’nun kafasındada siyah bir başlık vardı. Gözlerinin içi parlıyor gibiydi. Üst dudaklarına çıkardığı dilini hafif uzunluktaki bıyıklarında gezdirmişti. İşte orada bir at adam ağı vardı. Adımlarının odada yankılanmasıyla ağı kontrol etmişti. Sol eliyle havaya kaldırarak elindeki gaz lambasını bırakmıştı. Eline doladığı ağı boynuna doğru sallayarak adımlarını geriye doğru atmıştı. Gaz lambasını söndürürken mumları açık bırakmıştı. Yavaşca sınırlarında olduğu gizemli ormana bakarken sandalyeye oturmuştu. İtişme sesleri, kurtadam sesleri kulübenin arka kapısına kadar geliyordu. Kapının örtülmesiyle Flavio’nun elinde asası aydınlanmıştı. Kendini sıkıya aldığı an asa sönmüştü. Kurumuş bir ağaç parçasını ezerken yavaş yavaş yasak ormanın içine doğru yürüyordu. Dolunayın eşliğinde yaratık seslerini duyar gibiydi. Baykuş sesi kulağında hâla çınlıyordu. Gözlerini iyi bir şekilde açmış ay ışığında yavaş yavaş ilerliyordu. Bir at adam kılı almadan buradan ayrılmayacaktı. Büyük gerçeklik artık her şeyi gösterecekti. Büyük bir iksir için at adam kılı ona lazımdı. Ormanın ortalarına kadar geldiğini fark etmişti. Pek tecrübesi olmasada bu ormana öğrenci olduğu yıllarda bir kez daha gelmişti. Gözleri yuvalarından çıkacakmış gibi etrafa bakınıyordu. O da neydi ? Beyaz boynuzunun, beyaz bedeniyle birleşmiş büyülü bir şeydi. Bir unicorn süzülerek gidiyordu. Gözlerini bir anda kamaştırmıştı. Flavio at adamların buralarda bir yerlerde olduğunu anlamıştı. Unicorn ile arasınd birkaç metre vardı. Gözleri onu izliyor ama o onun farkında değildi. At adamlar genellikle vampir ve kurtadamlardan unicornları korurlardı. Sol ayağı bir çıtırtı yarattığı anda unicornun gözleri etrafa bakarak kaçışmaya başlamıştı.

Ormanda büyük bir yankılanma olmuştu. Gözleri tam karşısından geçen büyük bir at adam sürüsü görmüştü. Ağı direk olarak elini alırken sallamaya başlamıştı. Havaya atarak en sondakini tutmalıydı. Geçiyorlardı. Şimdi tam zamanıydı. Fırlayan ağ at adama doğru ilerlerken kuyruğuna takılmıştı.“ Lanet olsun. “ Flavio bir anda bedeniyle geçerken at adam diğer gruptan ayrılırken Flavio’yu fark etmişti. Terse dönerek Flavio’nun üstüne doğru gelmeye başlamıştı. Heyecandan elleri birbirine dolaşmış Flavio asasını oynatamadan büyük bir gürültüyle uçmuştu. Gözleri kapanırken hiçbir şey göremiyordu. Beş on saniye geçmeden gözlerini açmıştı. Tam kafasının ucunda duran at adam ayağını havaya kaldırmış başını ezeceğe benziyordu. Biranda kulağına bir fısıldama sesi gelmişti. At adam ayağını havaya kaldırıp bir şey bekliyordu. Kafasını yavaşca sağ tarafa çevirdiğinde dev bir yılan ile göz göze gelmişti. “ Seni kurtarabilirim. Beni duyuyorsan emir ver. “ Flavio bir çatal ağızdı ve bu yeteneği ile yılanlar ile bir bağ kurabiliyordu. Kafasını yavaşca sallayarak konuştu. “ Öldürme onu, sadece etkisiz hâle getir. “ Dudaklarından çıkan sözlerle dev yılan at adamın bedenine sarıldığı gibi onu yere yatırmıştı. Flavio ayağa kalkarken gözüne çarpan asasını almıştı. Dikildiğinde bir emir daha vermişti. “ Bırak onu, hemen şimdi. “ Yılanın at adamı halsizce bırakmasıyla at adam ayaklanmaya çalışmıştı. Bir, iki, üç evet ayağa kalkmıştı. Flavio kendinden emin bir şekilde haykırdı. “ İncarcerous. “ Asadan çıkan kalın ipler at adamın bedenini kaplarken Flavio gülümsemeye başlamıştı. Kurtulmak için kendini zorlayan at adamdan kafasını biraz önce hayatını kurtaran yılana çevirmişti. “ Teşekkürler kadim dostum. Bu iyiliğini unutmayacağım. “ Yılanın ve Flavio’nun fısıldayışları bittiğinde yılan geriye doğru hızlı bir şekilde uzaklaşarak ayrılmıştı. Flavio at adamın poposuna doğru gidip ellerini kuyruğuna uzatmıştı. Birkaç kılını alırken genç at adam inlemişti. Gözlerini bir anda havaya dikerken yavaş yavaş uzaklaşmaya başlamıştı. At adamın o naciz bedeni hâla kıvranırken ileriden bir kez daha büyüyü tekrarlamış ipler açılmıştı. At adam ormanın derinliklerinde kaybolurken Flavio Hogwarts sınırına girmişti.